modyfikacja:
2019-01-04
ROŚLINY / NACZYNIOWE / NASIENNE / OKRYTONASIENNE / (ROSOPSIDA) / BOBOWCE /
BOBOWATE / Robinia - Glediczja - Perełkowiec - Kłęk - Złotokap - ...
w tym rodzimych w Polsce:
0
Glediczja trójcierniowa Gleditsia triacanthos |
... |
█ Zapraszam na swoją nową stronę Rejestr Polskich Drzew Pomnikowych (https://www.rpdp.hostingasp.pl), na której znajdą Państwo najbardziej aktualne dane dotyczące rekordowych drzew w Polsce. Strona ma charakter otwarty - każdy może się zarejestrować i po zalogowaniu dodawać do bazy "swoje" drzewa wraz z ich pomiarami oraz zdjęciami. Bez zalogowania program pracuje w trybie "tylko odczyt" - dodawanie wpisów (także ich modyfikacja i usuwanie) nie jest możliwe, jednak bez przeszkód można przeglądać zgromadzone w bazie dane.
|
Od lat prowadzę strony o drzewach hobbystycznie, bez reklam i z własnych środków. Wzrost kosztów hostingu w ostatnim czasie zmusił mnie niestety do zwrócenia się o wsparcie. Jeśli chcesz, aby te strony nadal istniały, dołóż swoją cegiełkę! Kliknij tutaj, aby wesprzeć zbiórkę Dziękuję! |
Rodzaj różnej wielkości drzew liściastych. Ich pokrój jest często dość egzotyczny dzięki parasolowatej, mocno prześwitującej koronie. Oczywiście najbardziej charakterystyczną cechą głównych gatunków glediczji są ich bardzo długie (nawet do 20cm!) i ostre ciernie wyrastające w gęstych pęczkach z pni i konarów. Cecha ta znalazła odzwierciedlenie w alternatywnej nazwie rodzaju - iglicznia. Zrzucane na zimę liście glediczji są pojedynczo lub podwójnie pierzasto złożone z parzystej liczby małych listków. Owoce mają postać bardzo długich (nawet do 40cm!) i płaskich, najczęściej mocno poskręcanych strąków z nasionami o słodkawym miąższu. Gatunki glediczji pochodzą głównie z Ameryki Północnej i Azji. Drzewa te mimo swoich niewątpliwych walorów dekoracyjnych jak dotąd nie zdobyły w Europie zbyt dużej popularności. → Glediczje wyróżniają się głównie dużymi i bardzo ostrymi cierniami. Szczególne wrażenie robią one u pokazanej na zdjęciu glediczji trójcierniowej. |
| Systematyka |
Rodzaj glediczja obejmuje 12-14 gatunków, z których żaden nie występuje w Europie w stanie naturalnym. Praktycznie jedynym, choć i tak rzadko uprawianym tu gatunkiem jest glediczja trójcierniowa (G. triacanthos). Drzewo to, sadzone jako typowo ozdobne, można spotkać np. w niektórych parkach i przy drogach. Inne gatunki glediczji należą w Europie do prawdziwej rzadkości i są spotykane w zasadzie jedynie w ogrodach botanicznych. Jednym z takich gatunków jest pochodząca z południowo-wschodniej części USA, rosnąca głównie na bagnach glediczja bagienna (G. aquatica). Drzewo to osiąga 18m wysokości i jest nieco mniej kolczaste od glediczji trójcierniowej. Z kolei zasiedlająca Iran, Azerbejdżan i Gruzję glediczja kaspijska (G. caspica) jest niskim (do 12m), rozłożystym drzewem o lśniących liściach.
| Gatunki szczegółowo opisane w serwisie |
| Glediczja trójcierniowa |
To pochodzące z Ameryki Północnej, wysokie i dość smukłe drzewo liściaste posiada przeważnie wąską lecz rozszerzającą się ku górze,
ażurową koronę. Jego wizytówką, od której zresztą pochodzi zarówno nazwa gatunkowa trójcierniowa, jak i zwyczajowa nazwa rodzaju
iglicznia, są bardzo długie (osiągające nawet do 20cm!) i niezwykle ostre ciernie. Wyrastają one w gęstych pęczkach z pni
i konarów starszych drzew. Wyglądają tak imponująco, a zarazem niebezpiecznie, że u niektórych ludzi wywołują wręcz przerażenie.
Lepiej nie wyobrażać sobie co mogłoby się stać, gdyby ktoś przez nieuwagę zderzył się z pniem najeżonym tak potężnymi kolcami.
Pierzaste liście glediczji trójcierniowej są podobne do występujących u robinii akacjowej, jednak w odróżnieniu od tych ostatnich
liczba listków w liściu jest parzysta, a dodatkowo obok liści pojedynczo złożonych występują często liście podwójnie złożone,
a nawet o budowie mieszanej. Ciekawie prezentują się także owoce glediczji trójcierniowej. Mają one postać bardzo długich
(nawet do 40cm!) i płaskich, mocno poskręcanych strąków z nasionami.
Więcej informacji... |
Występowanie
 |
Zasięg. Drzewa pochodzące ze strefy umiarkowanej i podzwrotnikowej obu Ameryk, Azji oraz Afryki.
Ilość ogólnie dostępnych informacji na temat innych gatunków glediczji (poza trójcierniową) jak i samego rodzaju jest wyjątkowo skromna, a ich odnalezienie wydaje się graniczyć z cudem. Dlatego też wyjątkowo zrezygnowaliśmy z prezentowania w tym miejscu cech morfologicznych całego rodzaju. Odsyłamy do szczegółowego opisu jego najpopularniejszego w Europie gatunku: glediczji trójcierniowej.