█ Zapraszam na swoją nową stronę Rejestr Polskich Drzew Pomnikowych (https://www.rpdp.hostingasp.pl), na której znajdą Państwo najbardziej aktualne dane dotyczące rekordowych drzew w Polsce. Strona ma charakter otwarty - każdy może się zarejestrować i po zalogowaniu dodawać do bazy "swoje" drzewa wraz z ich pomiarami oraz zdjęciami. Bez zalogowania program pracuje w trybie "tylko odczyt" - dodawanie wpisów (także ich modyfikacja i usuwanie) nie jest możliwe, jednak bez przeszkód można przeglądać zgromadzone w bazie dane.

Uwaga. Poniżej ograniczono się głównie do wskazania najistotniejszych różnic pomiędzy omawianym tu świerkiem kłującym, a bardzo do niego podobnym, rodzimym świerkiem pospolitym, którego szczegółowy opis został zamieszczony oddzielnie.

W swojej ojczyźnie - Ameryce Północnej, świerk kłujący występuje głównie w górskich lasach mieszanych, najczęściej w okolicach rzek. Nigdzie nie tworzy czystych drzewostanów. W Europie drzewo to stanowi najpopularniejsze amerykańskie iglaste drzewo ozdobne i jest sadzone przede wszystkim w parkach i ogrodach. Pierwotna forma świerka kłującego, posiadająca matowozielone igły pokryte grubą warstwą wosku (nadającą im jaśniejszy połysk), jest rzadko spotykana w Europie. Zamiast niej sadzi się głównie odmiany dekoracyjne o bardzo charakterystycznych szpilkach w różnych odcieniach koloru niebieskiego. Łącznie odmiany te są nazywane przez ogrodników świerkiem srebrnym lub odmianą Glauca. Poza kolorem igieł, są one bardzo podobne do świerka pospolitego. Drobne różnice są następujące: świerk kłujący osiąga mniejszą wysokość (w Europie do 25m, w ojczyźnie - do 45m), posiada nieco dłuższe (2-3cm) i ostrzej zakończone, a przez to jeszcze bardziej kłujące igły (stąd nazwa) oraz tworzy trochę mniejsze szyszki (7-11cm długości), które mają bardziej odstające łuski nasienne. Wyjątkową cechą w ramach rodzaju jest stosunkowo głęboki system korzeniowy świerka kłującego. Ponadto drzewo to posiada mniejsze niż świerk pospolity wymagania glebowe, wykazuje też większą odporność na niekorzystne warunki takie jak mrozy, zanieczyszczenia powietrza itp., dzięki czemu lepiej nadaje się do uprawy w miastach. Świerk kłujący żyje nieco dłużej niż pospolity (jego wiek często przekracza 300 lat, a może osiągnąć nawet 800 lat) rośnie natomiast wolniej. Jasnobrązowe, lekkie i miękkie drewno jest jeszcze mniej trwałe niż europejskiego krewniaka, a dodatkowo bardziej sękate, w związku z czym nie posiada praktycznie żadnego znaczenia w przemyśle.

↓ / → Pokrój świerka kłującego jest niemal identyczny jak pospolitego, drzewo to jednak osiąga nieco mniejszą wysokość.

→ Ten rosnący w Parku Królewskim w Żywcu, 31.5-metrowy świerk kłujący jest być może jednym z najwyższych osobników tego gatunku w Europie. ↓ Świerki kłujące rosnące w Parku Skaryszewskim w Warszawie.

Bardzo kłujące szpilki świerka srebrnego mogą w zależności od odmiany przybierać różne odcienie niebieskozielonego koloru:

		↓ Jasne i lekkie drewno świerka kłującego posiada gorszą jakość niż pospolitego. Wydziela ono duże ilości żywicy.
Świerk kłujący produkuje bardzo duże ilości szyszek. Podobnie jak u świerka pospolitego, tworzą się one głównie w pobliżu wierzchołka drzewa. Szyszki mają podługowaty kształt i są nieco mniejsze niż u świerka pospolitego, a ich kolor jest zwykle słomianożółty (jaśniejszy).

Początek strony

MOJEDRZEWA.PL

Copyright © 2006-2024 by Piotr Gach

Zobacz też:
Rejestr Polskich Drzew Pomnikowych
Tomasz Niechoda, Janusz Korbel -
Drzewa Białowieskiego Parku Narodowego
Monumental Trees
Konkurs Drewno jest wspaniałe (Nadleśn. Łopuchówko)